کد مطلب:129558 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:204
نشان دادن جایگاه یاران در بهشت
قـطـب راونـدی بـه نـقل از ابو حمزه ی ثمالی گوید: علی بن الحسین (ع) فرمود: شبی كه پدرم در بامدادش كشته شد با وی بودم. او به یارانش فرمود: اینك شب فرا رسیده است آن را رهوار خویش گیرید. این مردم مرا می جویند و چون مرا بكشند به شما توجه نمی كنند و شما آزاد هستید!
گفتند: نه به خدا هرگز چنین نخواهد شد!
فرمود: همه ی شما فردا كشته می شوید و یك تن از شما باقی نمی ماند. [1]
گفتند: سپاس خدایی را كه ما را به شرافت كشته شدن در ركاب شما مفتخر ساخت!
آنـگـاه آنـان را فراخواند و فرمود: سرهاتان را بلند كنید و بنگرید! آنان آغاز به نـگـریستن به جایگاه هاشان در بهشت كردند و آن حضرت می فرمود: ای فلان این منزل تو است! و ای فلانی این منزلت تو است!
پـس از آن مـردان سـر و سـیـنه هایشان را در برابر نیزه و شمشیر قرار می دادند تا به جایگاهشان در بهشت برسند. [2] .
راوی مـی گـویـد از امـام صـادق (ع) پـرسـیـدم: از یـاران حـسـیـن (ع) و رفـتـن آنـان به استقبال شهادت مرا خبر دهید؟
فرمود: پرده ها بر ایشان كنار زده شد به طوری كه جایگاهشان را در بهشت دیدند. پس از آن مردان به استقبال شهادت می رفتند تا دست در گردن حوریان بهشتی اندازند و به جایگاهشان در بهشت برسند. [3] .
گفتند: نه به خدا هرگز چنین نخواهد شد!
فرمود: همه ی شما فردا كشته می شوید و یك تن از شما باقی نمی ماند. [1]
گفتند: سپاس خدایی را كه ما را به شرافت كشته شدن در ركاب شما مفتخر ساخت!
آنـگـاه آنـان را فراخواند و فرمود: سرهاتان را بلند كنید و بنگرید! آنان آغاز به نـگـریستن به جایگاه هاشان در بهشت كردند و آن حضرت می فرمود: ای فلان این منزل تو است! و ای فلانی این منزلت تو است!
پـس از آن مـردان سـر و سـیـنه هایشان را در برابر نیزه و شمشیر قرار می دادند تا به جایگاهشان در بهشت برسند. [2] .
راوی مـی گـویـد از امـام صـادق (ع) پـرسـیـدم: از یـاران حـسـیـن (ع) و رفـتـن آنـان به استقبال شهادت مرا خبر دهید؟
فرمود: پرده ها بر ایشان كنار زده شد به طوری كه جایگاهشان را در بهشت دیدند. پس از آن مردان به استقبال شهادت می رفتند تا دست در گردن حوریان بهشتی اندازند و به جایگاهشان در بهشت برسند. [3] .
[1] الخرايج و الجرايح، ج 2، ص 847- 848، شماره 62 و ر.ك، بحارالانوار، ج 44، ص 298، شماره 3.
[2] در يـك روايـت ديـگـر نـيـز قـطـب راونـدي بـه طـور مرسل از امام سجاد(ع) چنين نقل كرده است:
اينان مرا مي خواهند نه شما را و چون مرا بكشند شما را وا مي گذارند، پس رهايي رهايي!
شـمـا آزاد هستيد شما اگر شب را با من به صبح آوريد همه كشته مي شويد. گفتند: تو را رهـا نمي كنيم و زندگي پس از تو را بر نمي گزينيم... (ر. ك: الخرايج و الجرايح، ج 1، ص 254، شماره 8).
[3] علل الشرايع، ج 1، ص 229، باب 163، شماره 1؛ و ر. ك: بحار الانوار، ج 44، ص 297، شماره 1.